كنترل

زندگی در كنترل شما نیست. می توانید از آن لذت ببرید، ‌اما نمی توانید آنرا كنترل كنید. می توانید زندگی كنید، ‌اما نمی توانید زندگی را كنترل كنید. می توانید دست افشانی كنید اما نمی توانید زندگی را كنترل كنید. معمولا می گوییم كه نفس می كشیم، اما این موضوع درست نیست؛ زیرا این زندگی است كه ما را تنفس می كند. پیوسته تصور می كنیم كه ما فاعل هستیم و همین نكته سرآغاز تمام مشكلات است. وقتی خود را كنترل كنید،‌ به زندگی اجازه نمی دهید اتفاق افتد. شرایط زیادی قایل می شوید و زندگی نمی تواند همه آنها را رعایت كند. زندگی زمانی برای شما اتفاق می افتد كه آنرا بی قید و شرط بپذیرید؛ آماده خوشامدگویی به آن، ‌در هر صورت و شكلی هستید. شخصی كه بسیار كنترل می كند،‌ همیشه می خواهد زندگی شكل خاصی بگیرد و شرایط خاصی داشته باشد، ‌ولی زندگی اهمیتی نمی دهد  وفقط از كنار چنین افرادی عبور می كند. هرچه زودتر از محدوده كنترل ها خارج شوید، بهتر است؛ ‌زیرا تمام كنترلها از ذهن ناشی می شود و وجود شما بسیار برتر و بزرگ تر از ذهن است. یك قسمت كوچك از وجودتان سعی می كند مسلط شود و همه چیز را دیكته كند. زندگی ادامه می یابد و شما را پشت سر می گذارد. آنگاه نومید می شوید. منطق ذهن می گوید:‌ « نگاه كن. تو زندگی را خوب كنترل نكردی. برای همین است كه بازنده شدی. پس بیشتر كنترل كن. » حقیقت، ‌درست عكس این نكته است؛ مردم چیزهای زیادی را به سبب كنترل بیش از حد، از دست می دهند. مثل یك رود وحشی باشید و آنگاه دیگر نمی توانید خیلی رویا ببافید، ‌خیال بافی كنید یا حتی امید داشته باشید؛ زیرا همه چیز همین جا، كنار شما و در دسترس شماست. كافی است دست دراز كنید. با مشت بسته زندگی نكنید؛ زیرا این كار كنترل كردن است. با دست های باز زندگی كنید. تمام آسمان از آن شماست. كمتر از این نخواهید.

(امین ایران  dr_lucifer60@yahoo.com)